Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
my one and only thrill
Birds may cease to spread their wings
But it don't matter
But it don't matter
When does May envelop spring
But it don't matter
But it don't matter, cuz
When I'm with you
My whole world stands still
You're my one and only thrill
Ships may never leave the dock,
But it don't matter
But it don't matter
Tics may never hear a toc
But it don't matter
But it don't matter, cuz
When I'm with you
My whole world stands still
You're my one and only thrill
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
hxos rologiou..
nekriki sigi.siwph.dn akous tpt,kanenan.kai autos o hxos tou rologiou.tik tak tik tak tik tak.niw8eis oti asfiktias,olo kai perissotero megalwnei,ginetai pio dinatos.....skeftesai,fovos se kirieuei,trelenesai..... -tik tak tik tak-
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009
Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009
τι δεν εμαθε ο 8εος..[8ελω να φυγω για λιγο¨/]
θελω να φυγω...μακριααα πολυ μακριααα....:@Γιατί εξατμίζομαι τη νύχτα γιατί γίνομαι καπνός..
Που έχουν κρύψει την ελπίδα ,τι δεν έμαθε ο θεός..
Σάββατο 29 Αυγούστου 2009
Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009
mesa stn voui tou dromou.-
Μέσα στη βουή του δρόμου ήταν να βρω το όνειρό μου...να το βρω και να το χάσω και ούτε πια που θα το φτάσω.
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου και ήταν η χαρά του κόσμου η χαρά που μας ματώνει σαν η πιο μεγάλη πόρνη
Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε όσα δε θα ξαναρθούνε σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα..
perase to kalokairi kai mazi m auto polla alla..xarumenes ke asteies stigmes,proswpa...
Και άφησε το πέρασμά του πέρασμα ζωής θανάτου στην καρδιά μου σαν σφραγίδα μία πεθαμένη ελπίδα.
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Θα πενθώ πάντα-μ'ακούς;-Για σένα-Μόνος στον Παράδεισο...
Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές.Τής παλάμης,η Μοίρα,σάν κλειδούχος.Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας.Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα.Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.
Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας.Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα.Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.
ΙΙ.
Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται.Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’άλλα πού πέρασαν.Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τά σώματα καί οί βάρκες πού έκρουζαν γλυκά.Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά.Τά "πίστεψέ με" και τα "μή".Μιά στόν αέρα μιά στή μουσική
Τα δυό μικρά ζώα,τά χέρια μας.Πού γύρευαν ν’ανέβουνε κρυφά τό ένα στό άλλο.Η γλάστρα μέ τό δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες.Καί τά κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί.Πάνω απ’τίς ξερολιθιές,πίσω άπ’τούς φράχτες.Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού.Κι έτρεμες τρείς φορές τό μώβ τρείς μέρες πάνω απότούς καταρράχτες
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ.Τό ξύλινο δοκάρι καί τό τετράγωνο φαντό.Στόν τοίχο μέ τή Γοργόνα μέ τά ξέπλεκα μαλλιά.Τή γάτα πού μάς κοίταξε μέσα στά σκοτεινά
Παιδί μέ τό λιβάνι καί μέ τόν κόκκινο σταυρό.Τήν ώρα πού βραδιάζει στών βράχων τό απλησίαστο.Πενθώ τό ρούχο πού άγγιξα καί μού ήρθε ο κόσμος.
Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται.Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’άλλα πού πέρασαν.Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τά σώματα καί οί βάρκες πού έκρουζαν γλυκά.Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά.Τά "πίστεψέ με" και τα "μή".Μιά στόν αέρα μιά στή μουσική
Τα δυό μικρά ζώα,τά χέρια μας.Πού γύρευαν ν’ανέβουνε κρυφά τό ένα στό άλλο.Η γλάστρα μέ τό δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες.Καί τά κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί.Πάνω απ’τίς ξερολιθιές,πίσω άπ’τούς φράχτες.Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού.Κι έτρεμες τρείς φορές τό μώβ τρείς μέρες πάνω απότούς καταρράχτες
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ.Τό ξύλινο δοκάρι καί τό τετράγωνο φαντό.Στόν τοίχο μέ τή Γοργόνα μέ τά ξέπλεκα μαλλιά.Τή γάτα πού μάς κοίταξε μέσα στά σκοτεινά
Παιδί μέ τό λιβάνι καί μέ τόν κόκκινο σταυρό.Τήν ώρα πού βραδιάζει στών βράχων τό απλησίαστο.Πενθώ τό ρούχο πού άγγιξα καί μού ήρθε ο κόσμος.
ΙΙΙ.
Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω.Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος.Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανήσεντόνια.Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη.Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω.Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές.Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’έχουν τά κύματα.Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς.Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ".Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο.Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά
.Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο.Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά.Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
.Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες.Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει.Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ.Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ.Πάντα .Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο.Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά.Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική.Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα.Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο.Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα.Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου.Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι.Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο.Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς ; είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
.Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα
Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω.Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος.Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανήσεντόνια.Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη.Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω.Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές.Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’έχουν τά κύματα.Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς.Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ".Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο.Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά
.Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο.Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά.Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
.Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες.Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει.Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ.Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ.Πάντα .Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο.Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά.Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική.Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα.Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο.Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα.Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου.Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι.Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο.Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς ; είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
.Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Παρασκευή 29 Μαΐου 2009
Ζηλιααααα:s
Όταν το τρομερο κόκκινο μικρόβιο αρχίζει να εμφανίζεται τοτε .... δύσκολα τα πράγματα..!Αυτο συμβαίνει γιατί η ζήλια είναι σαν ένα φρικτό μικρόβιο...!Η ζήλια ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις τα καταστρέφει όλα...Μερικές φορές μπαίνεις στο τρυπάκι και λες:''Τώρα αυτο γιατι μου το είπε?..λέει αλήθεια η απλά θελεί ν με κάνει να νιώσω άσχημα επειδή ζηλεύει?...".........Και τότε όλα τελειώνουν..!Γιατί αν μπεις σε αυτή την διαδικάσια...αστα...θα χαθεί η εμπιστοσύνη και πολλά άλλα..!Αλλά ν μου πείς δεν είναι και ότι πιο εύκολο πράγμα να το αντιμετωπίσεις...αλλα σίγουρα κάποιος τρόπος υπάρχει....!Έντάξει εσύ άπο την μεριά σου θα προσπαθήσεις να έίσαι ειλικρινής...μην αφήσεις το φρικτό αυτο μικρόβιο να σε ''δαγκώσει''....αλλά απο την άλλη τι θα κάνεις με τους γύρω σου?..8α τους κάνεις ολους πέρα?..Ιδού η απορία..(?)...Η ζήλια δεν είναι κακο να υπάρχει σε μικρό βαθμό και σε κάποιες περιπτώσεις..αλλα αν την συναντάς καθημερινα ειναι πολύ άσχημο...δεν ξέρω..αφήνομαι στα χέρια των ειδικών...!χεχε....''Λοιπόν?Ακούω..τι έχετε να πείτε κύριοι?...''
Τετάρτη 27 Μαΐου 2009
ωρα για πλατσουρίσματα...:)))
Επιτέλους,φτάνει σιγά σιγά το καλοκαιράκι...Το κατάλαβα όταν μπήκα στην θάλασσα με τους φίλους μου....θα ξεκουραστώ από τα διαβάσματα ,τα φροντιστήρια και το άγχος..bof!
Τελικά είναι ωραία να μην έχεις τπτ να κάνεις και απλα να είσαι έξω απο το σπίτι σου όλη μερα...χεχεχε.....αντε να έρθουν και όλα τα φιλαράκια μας και να περάσουμε πάλι τέλεια.!
βόλτα με τα ποδήλατα και μετα μπάνιο στην θάλασσα στις 8...¨)
relax στην σοφίτα μέχρι το πρωί....
χορός,διασκέδαση και δεν συμμαζεύεται..¨))))
Καλοκαιρινές διακοπές για πάνταααααααααααααααα =]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
